- φωλεός
- ο, ΝΑ, και επικ. τ. φωλειός και ετερκλ. τ. πληθ. φωλεά, τά, Αοπή ή κρύπτη που χρησιμεύει ως κατάλυμα διαφόρων ζώων και, κυρίως, ο τόπος όπου αυτά διέρχονται τη χειμέρια νάρκηαρχ.κατοικία τρωγλοδυτών, σπήλαιο.[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. λ. η οποία, κατά μία —όχι ιδιαίτερα πιθανή— άποψη, μπορεί να συνδεθεί με το αρχ. νορβ. bōl «κοίτη, φωλιά» και το σουηδ. bole «καλύβα κάστορα» και να αναχθεί στην εκτεταμένη ετεροιωμένη βαθμίδα τής ΙΕ ρίζας *bhew- τού ρ. φύω* / φύομαι (για τον σχηματισμό με -λ- πρβλ. φῦλον / φυλή). Επομένως, η λ. φωλ-εός θα πρέπει να έχει προέλθει από τ. *φωυλ-εός (< *bhōw- l-) με επίθημα -εός (πρβλ. και το συγγενές μορφολογικά και σημασιολογικά γωλ-εός*)].
Dictionary of Greek. 2013.